Η Μαρία-Φαίδρα Τσιαλέρα, η δασκάλα που διδάσκει στο νησάκι Αρκιοί της Δωδεκανήσου, βραβεύτηκε χτες από την Ακαδημία Αθηνών «για την αφοσίωση και τη συνέπεια με την οποία εκτελεί τα καθήκοντα της».
Από την κάτω Τούμπα της Θεσσαλονίκης όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε βρέθηκε στο νησάκι Αρκιοί της Δωδεκανήσου δίνοντας μία πολύπλευρη μάχη για τον μοναδικό μαθητή του νησιού αλλά και για την επιβίωση των 35 κατοίκων του, που όπως και αυτή δεν το βάζουν κάτω.
Η Μαρία-Φαίδρα Τσιαλέρα είναι μία ξεχωριστή περίπτωση εκπαιδευτικού αφού στους Αρκιούς βρέθηκε επειδή το ζήτησε και έχοντας καταφέρει στον 1,5 χρόνο που είναι στο νησί να κάνει γνωστό το σχολείο και το νησί, κυριολεκτικά στα πέρατα του κόσμου παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που υπάρχουν και να αναβαθμίσει τη λειτουργία του.
«Το λατρεύω αυτό το νησί», δήλωσε σε συνέντευξη μετά την βράβευσή της. «Θεωρώ ότι αποτελεί επιβράβευση των προσπαθειών που καταβάλλουν οι εκπαιδευτικοί των νησιών της Δωδεκανήσου οι οποίοι δίνουν και την ψυχή τους στις εσχατιές του Αιγαίου» πρόσθεσε.
Όπως εξήγησε, σκοπεύει να μείνει στο νησί και τα επόμενα χρόνια δίνοντας τη δική της μάχη τόσο για να μην κλείσει το δημοτικό σχολείο όσο και για το ίδιο το νησί και τους κατοίκους του.
Ολόκληρη η συνέντευξη της Μαρίας-Φαίδρας Τσιαλέρα στον δημοσιογράφο Λουκά Μαστή για το ΑΠΕ-ΜΠΕ:
-Πόσα χρόνια είστε εκπαιδευτικός κ. Τσιαλέρα;
Σχεδόν είκοσι χρόνια από τα οποία τα 19 σε νησιά της Δωδεκανήσου και στους Αρκιούς βρίσκομαι με απόσπαση για δεύτερη χρονιά. Ζήτησα να έρθω στο νησί και αποτελεί συνειδητή επιλογή παρά τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν μένοντας σε ένα νησί με 35 κατοίκους και έναν μόνο μαθητή. Τα προηγούμενα χρόνια υπηρέτησα σε σχολεία της Λέρου και των Λειψών.
-Έχετε μετανιώσει για την επιλογή σας;
Όχι δεν έχω μετανιώσει με τίποτα. Μακάρι να ζούσα μόνιμα εδώ, διότι το λατρεύω αυτό το νησί και κάνω ό,τι μπορώ τόσο για το σχολείο όσο και γενικότερα για τους κατοίκους του νησιού.
-Είναι δύσκολο το έργο σας; Υπάρχει φοβερή μοναχικότητα στο νησί και είναι δύσκολο να είσαι δασκάλα με έναν μόνο μαθητή. Δεν μπορείς όμως να εγκαταλείψεις αυτό το παιδί. Εμένα προσωπικά αυτή η μοναχικότητα δεν με ενοχλεί. Προσπαθώ με κάθε τρόπο να στηρίξω και τους κατοίκους του ακριτικού αυτού νησιού διότι η κοινωνία του νησιού θέλει πράγματι συμπαράσταση.
-Πριν πάτε στο νησί είχατε γνώση της κατάστασης που θα αντιμετωπίζατε;
Παρακολουθούσα το τι γίνεται στο νησί και ήξερα τι συμβαίνει. Πιστεύω όμως ότι αν αποφασίσεις να αγωνιστείς λιθαράκι – λιθαράκι μπορείς να έχεις θετικά αποτελέσματα και να αλλάξεις τα πράγματα προς το καλύτερο.
Αυτό γίνεται και με το σχολείο αφού έχω καταφέρει και έχω δίκτυο φίλων σε όλη την Ελλάδα αλλά και στην ομογένεια που συνδράμουν στις προσπάθειες που γίνονται.
Έχω οργανώσει εκπαιδευτικές εκδρομές για τον μοναδικό μαθητή, διδάσκεται Αγγλικά με τη συνδρομή κέντρου ξένων γλωσσών της Λέρου, συμμετέχουμε σε κοινές δράσεις με άλλα σχολεία, υπάρχει συνεχής διαδραστική δραστηριότητα ενώ σημαντική είναι και η βοήθεια που έχουμε από τον Στρατό που σε μόνιμη βάση καλύπτει τις ανάγκες που υπάρχουν στο σχολικό κτίριο.
Στις εκδηλώσεις μάλιστα του σχολείου επιδιώκουμε και συμμετέχουν και όλοι οι κάτοικοι του νησιού. Έχουμε κάνει γνωστό το σχολείο και το νησί σε όλη την Ευρώπη , ενώ τις εκδηλώσεις που κάνουμε τις παρακολουθούν και οι επισκέπτες του την τουριστική περίοδο.
Σημαντική εξέλιξη αποτέλεσε το γεγονός ότι από τον Οκτώβριο του 2017 το σχολείο απέκτησε σταθερή γραμμή Ίντερνετ ( με προσωπική παρέμβαση του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Νίκου Παππά) και από τον περασμένο Μάρτιο ευρυζωνική σύνδεση.
-Θα συνεχιστούν αυτές οι προσπάθειες;
Θα συνεχιστούν γιατί η καρδιά του σχολείου των Αρκιών χτυπά πολύ δυνατά. Βλέπουμε και πιο μακριά για την ανάπτυξη του νησιού. Ήδη έχει συγκροτηθεί επιτροπή, κυρίως από ομογενείς, με στόχο την ανάπτυξη των Αρκιών με σκοπό να παραμείνουν οι κάτοικοι στο νησί και να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να εγκατασταθούν και άλλοι. Ένας από τους άμεσους στόχους είναι να εγκατασταθεί μόνιμα γιατρός στο νησί πράγμα που θα έχει σημαντικά οφέλη και κυρίως θα σταματήσουν οι κάτοικοι του νησιού να αισθάνονται παραμελημένοι.
